Mahir Hesen Her ku partiya PYD mafê Kurdan binpê dike, ew bala hevalgirên xwe dibe li ser Pêşmerge û hewl dide ku rastiyê veşêrin û berevajî bikin. Ji devêla ew şaştiyan li ber çav bibe, tenê bi qurtî û bi poz bilindî xwe durst û rast dibîne. Çawa dîsa hewl dema bûrî da ku bala hogirên xwe bi Pêşmergeyên Roj bikişîne, çaxê ku mirina pêşmergeyekî wekî kirêgirtiyek ji bo dewleta Tirkiyê bi nav kirin û li ser malperên xwe de ku ew Pêşmerge bi şerekî li dijî PKKê de ku hatiye kuştin dane xuya.
Tiştek ku bala min kişand qasê barbarên nezan sixêf li dijî
Pêşmerge kirin ewqas li rastiyê negeriyan, û bi gotinên bêrûmet axivîn
bêyî ku zanibin ew şervan li ku mir. Ev nîşan e ku PKK ji bo reşkirina
Pêşmerge mirovên nezan bikar tîne.
Ev siyaseta PKKê ye ku nifşek biafirîne ku bêyî ramanê xwe bikar bîne, û diyar dibe ku ew bi ser ketiye.
Ev
kes li ser jiyanek û razîbûna bindestî û radestbûna xwe bo PKKê razî ne
û hema ji bo wan ne girînge, Mixabin, dema ku em hewl didin ku li
hember vê partiya şerxwaz a xapînok bisekinin, em dibînin ku tenê
mirovên belengaz û hejar û nezan gotinên xirab li dijî me dibêjin. Ev
kes di destê PKK-ê de bûne wekî kole ye. Ew wan wekî ku ew dixwazin bi
kar tînin, ji jarbûna wan sûd werdigirin, bi hişên wan tenaziyên xwe
dikin, bi hestên wan dileyzin. Ev kes tu nikarî wan bide zanîn ku ew
kole ne , wisa bi lez ser te de di vereşin û te bi xiyanetê tewanbar
dikin.
A herî dijwar ku meriv li civakê nepirse û lêkolînan neke
Dema
ku em weşanek (gotar, wêne, an fîlim) li ser malperên tora civakî
biparve dikin, nemaze dema ku weşan li ser mijara PKKê be hinekî
bêhnteng dibin, wisa yek têbigihîje radeya paşverûtiya ku di nav me de
rûniştiye. Gava ku em bala xwe bidin axavtinên wisa beloq û qelew li
ser komêntaran, yek fêr dibe ku gelek kes, bêyî ku li naverokê mêze
bikin, û bi devkî şîrove dikin.
Bi kurtahî, gelek şîrove bi
zelalî û eşkere teqes dikin ku şopînerên bi ser PKKê ve tevahiya nivîsê
nexwînin an jî vîdyoya pirsî temaşe nekirine; Lê, dîsa jî, ew mafê
şîrovekirinê û carinan destnîşan kirina bi xiyanetê dide xwe.
Pirse,
dibe ku bête diyar kirin: Meriv çawa destûrê dide xwe, her kes, ku li
ser gotarek ku nexwendiye an vîdyoyek ku nedîtiye şîrove bike? Gava ku
gotar nexwendiye an fîlim nedîtiye, ew çawa destûrê dide xwe ku bi
zikreşî nerîna xwe bibêje? Çawa dibe ku ew şerm nake ku nezaniya xwe bi
vî awayê xirab eşkere dike? Heya ku yek bi rojane ji wan re diyar bikî
jî ku şîroveya wa tu rewa jê re tune ew ji ya xwe nayê xwar.
Bi
tevahî, guftûgoyên ku em îro li ser malperên tora civakî dişopînin, bi
êşa asta nezanî ya tevlihev a ku bûne eşkere. Çawa ku gelek hatine vê
tevgera giştî ya li ser malperên civakî, ya ku divê were qebûl kirin,
raman nakin. Ev ne normalbûne û paşguh kirin bi serê xwe pirsgirêkek
rastîn e.
Ast û forma guftûgoyên jî werdigerîne, û bi heman êş,
em nekarin cûdahiya raman, şêwaz, araste û hilbijartinan peyvên rexna
qebûl bikin.
Vana gişt tîmek xerabe ku di laşên me bûne êş û azar
û belav bûye. Bi tunekirina tevgera Kurdî gav bi gav li ber xwe didin û
xwezayên xwe bi rêkûpêk hewl didin ku pêk bînin heger li ser tunekirina
me jî be (terrorkirina mirovan) , an jî em ê wê paşguh bikin heya ku me
ji holê bi yek car dûr bixin û ew li ser kur û bezê bimînin.
Em
dibînin ku konseya karkerên Kurdistanê ji hêla çend kesan ve tê serwer
kirin: nîv-siyasetmedar, nîv rewşenbîr, nîv-medya û hwd., Û ev nîv-mirov
tijî baweriyên leylanî ne, ku ew li xwe wek pêxember, û fîlozof û an jî
ramanwer di seranserê dîroka mirovahiyê de dinerin, ji ber ku Nezanî di
canê wan de , wan ber bi pozbilindî, û gotinên xirab ve dikişîne û him
ber bi paşverûtî , û windakirina hêviyan jî.
Konseya PKK bi çanda
civatê re, bi şerm û qedexeyên wê re , bi awayên jiyanê yên ku hewce
dike û nake ku di bin sernavên nûjeniyê de werin berçav kirin
dişewtînin, jîr û zana nadin pêş, pêşkeftin û geşbûn, û berxwedana li
hember bertek, tarî û paşverûtiyê tenê bi navê serkirdeyên PKKê ve girê
didin.
Pirs bi dawî nabin , kujer ku rehên me de dorpêç kir ye ,
em jê re xwe di çemînin û serî di tewînin? Bi rastî, em bi bandora
xapandina zanînê ya ku jêhatîbûna xwe a ku em îdia dikin ku em bi tiştan
dizanin , lê bi rastî em bi tiştekî nizanin. Îcar ê ku binivîse jî dive
sed pakiyê bike da ku pêxwasên pkkê li ser serê wî tofanê nerakin
Ji
ber ku serbilindiyên di nav kurdan de nahêle ku ew mejiyê xwe bi kar
bîne û hest bi nizmbûn û nezaniyê qebûl bike, ji ber vê yekê em serî li
qada rehetiyê didin û zanînê dixapînin, ji ber ku em bi gelek tiştan
nizanin, û ji tirsa jî naxwazin li ser wê bipirsin ên hestên bi nizmbûnê
û nezaniyê razî bibin.
Gotina dawî : dive di serî de em hogirên
PKKê bidine xwendin , û wan bi ber peravên zanestiyê ve bibin , heya ku
ew li rastiya konseya pkkê tê bigihin.
|