Ebdilmecît ÞêxoBerê rûvî
û çêlkên wan
Ez dorpêç kiribûm
Niha jî
Ez ne tenê dorpêçkirî me
Çi lawirên daristanên cîhnê
Hene
Min û sûruþta min
Di bin lingên xwe de
Dipelixînin
Lê dîsan
Ez li asoyek servekirî
Hêveke devliken
Zemawendên darên
Gulistana dilê xwe
Û li evîna Mem û Zînê
Di sîngê çiyayek berfgirtî de
Û di vê taristana xwînvexwar de
Di Efrîna xwe de
Çav li rê me
Çav li rê me.
….